Boşluk...

Merhaba arkadaşlar yazımın başlığından da anlayacağınız gibi tam anlamıyla boşluktayım. Şuan amcamın kırkı için hazırlık yapıyoruz cenaze evindeyiz hala inanamıyoruz sanki kapı çalacakmış gelecekmiş gibi geliyor. Kendimi yengemin yerine koyuyorum onunla yaşlılıklarını eminim ki hayal etmişlerdir ve şimdi yaşlılığında yalnız olacak. Bir daha amcamı hiç göremeyecek sadece hatıralarında yaşıyacak. Ölüm de ayrılıklar gibi bir daha görmemek üzerine kurulmuş. Ama ayrılıklar ölmün sahte hali sanki. Yaşadığını biliyorsun belki nerede olduğunu da biliyorsun ama onu görmen yasak. Ayrılıklar insanoğlunun birbirini öldürmesi bence. Artık birbirlerine tahammül edemedikleri için birbirlerini öldürüyorlar. Bu çok acı. Zamanında senin herşeyini bilen kadın/adam sana sonsuza kadar yabancı oluyor. Elbette gururun da büyük payı var ayrılıklarda. Ama bu benim için geçerli olmadı hiçbir zaman. Gururumu aşkıma ezdirmedim ben. Hatta yine gelse hiçbir şey olmamış gibi sarılır ve devam ederim. Yine gelse yine severim demiyorum zaten seviyorum çünkü. Hoşçakalın.